ViewCategory

23.08.2023

16.12.2022

Εις μνήμην…

Ο Νίκος Καρακωνσταντής ή εν συντομία Κάρης,
ήταν ωραίος άνθρωπος, εργατικός, κιμπάρης.

Σ΄όλους πολύ αγαπητός και πρώτος στην παρέα
τραγούδια έλεγε συχνά για να περνούν ωραία.

Το ελαιοτριβείο του μ΄αγάπη λειτουργούσε,
να κάνει το καλύτερο πάντοτε προσπαθούσε.

Δούλευε εκεί ακούραστα, μ’ όρεξη και μεράκι
μέχρι το λάδι το χρυσό να τρέξει σα νεράκι.

Από τη μούργα του λαδιού σαπούνια κατασκεύαζε
με την ωραία του φωνή όλους τους διασκέδαζε.

Να κι η κυρά του λιοτριδιού απ’ όλους λατρεμένη
του άντρα της το στήριγμα, μάνα αγαπημένη.

Στου Λαγκαδιού τη γειτονιά είχε το σπιτικό της
κι ολημερίς εφρόντιζε για το νοικοκυριό της.

Ήρεμη με υπομονή και ταπεινοφροσύνη
σε όλους πάντα έδειχνε μονάχα καλοσύνη.

Εις τα χωράφια πήγαινε, ολημερίς μοχθούσε
και στις δουλειές του λιοτριδιού έπειτα βοηθούσε.

Σ’ όσους εργάζονταν σ’ αυτό πάντα καλά φερόταν
και στο πλευρό του Κάρη της μ’ αγάπη αυτή στεκόταν

Ήταν ωραίοι άνθρωποι με ήθος κι αξία.
Αχ! πόσα μας εθύμισε αυτή η φωτογραφία!

Ασημένη Τρ. Μπίλλη

14.12.2022

Ποίημα

Στου Λαγκαδιού τ΄ανήφορο γεμίζει η ματιά σου
με ομορφιά και χρώματα και χαίρεται η καρδιά σου.

Κάθε γωνιά κι ανάμνηση κρύβει μια ιστορία
ποσπέρια, γέλια, μουσικές και πρόσωπα οικεία.

Μπαλκόνια ξύλινα θα δεις βασιλικούς και δυόσμο
κι ο ποταμός του Λαγκαδιού δροσίζει όλο τον κόσμο.

Στον νου σου έρχονται άνθρωποι τις σκάλες να σβεστώνουν,
να καθαρίζουν όσπρια, κρεμμύδια να απλώνουν.

Και να σου, η Καθολική, το όμορφο εκκλησάκι
που ξεπροβάλλει ολόασπρο μέσα εις το σοκάκι.

Και μόλις πάρεις τη στροφή δεντράκια ελιάς θα δεις,
στο ελαιοτριβείο μας σε λίγο θα βρεθείς.

Έλα μαζί μου να σου πω και να σε ξεναγήσω
σε ένα λιοτρίδι που γυρνά ξανά τον χρόνο πίσω.

Σαν να ακούω ν΄αντηχούν φωνές απ΄το ρημίδι,
«Ελάτε να αλέσουμε στου Κάρη το λιοτρίδι».

Ασημένη Τρ. Μπίλλη
2/11/22

«Όλα ξαναζωντάνεψαν σαν όνειρο μπροστά μου,
μπαίνοντας στο λιοτρίδι μας, βλέπω εσέ μπαμπά μου.

Να είσαι εκεί ολοζώντανος, όλα να τα φροντίζεις
με τον πολτό απ’ τις ελιές σακχούλια να γεμίζεις.

Κάτω από τη μηχανή τα΄βαζες, για θυμήσου,
για να τα στίψει δυνατά κι οι γούρνες να γεμίσουν.

Λάδι αγνό και καθαρό κρυστάλλινο, χρυσάφι
απ΄της Νισύρου καθενός το κτήμα, το χωράφι.

Ακούω γέλια και φωνές, πρόσωπα αγαπημένα
και τη γλυκιά μανούλα μου πάντα κοντά σε΄σένα.

Έλα Κατίνα φώναζες τη χάιδευες μ΄αγάπη,
σκούπιζες τον ιδρώτα της στη μούρη και στην πλάτη.

Κι αυτή πιστή κι υπάκουη εις το αφεντικό της
γύριζε τη μυλόπετρα κι έσπαζε τον καρπό της.

Αυτή την ώρα ξέρω το όλοι είστε κοντά μας
και την ευχή σας δίνεται σε΄μας και στα παιδιά μας».

Άννα Μπίλλη Καρακωνσταντίνου
2/11/22