preloader
Κάνε τις ασκήσεις
def-class-1
Η ιστορία του λιοτριδιού

Γεια σας παιδιά!
Είμαστε η Άννα και η Ιωάννα, δύο αγαπημένες αδερφούλες. Θα θέλαμε να σας διηγηθούμε μια όμορφη ιστορία για ένα μέρος που αγαπάμε πολύ! Ελπίζω να απολαύσετε το ταξίδι σας μαζί μας. Ελάτε, λοιπόν, να ζωντανέψουμε όλοι μαζί το χώρο αυτό, «Το λιοτρίδι του Κάρη», όπως εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό. Κι αν δεν το γνωρίζετε, η λέξη «λιοτρίδι» στα νισύρικα σημαίνει το ελαιοτριβείο, το λιοτρίβι.

Μια φορά, λοιπόν, κι έναν ωραίο καιρό στην πανέμορφη Νίσυρο, σε μια όμορφη παραδοσιακή γειτονιά που λεγόταν Λαγκάδι ζούσε μια πολυμελής οικογένεια. Ο Χρήστος και η Άννα Χριστοφόρου είχαν έξι παιδιά, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια. Είχαν χωράφια τα οποία καλλιεργούσαν και ζούσαν όλοι μαζί αγαπημένοι. Όμως, όταν τα παιδιά ήταν ακόμα μικρά ο Χρήστος Χριστοφόρου πέθανε και τη φροντίδα τους ανέλαβε ο θείος τους, Γεώργιος Χριστοφόρου που είχε το παρατσούκλι «Γερμανός» ίσως γιατί ήταν πολύ επίμονος και δύσκολα άλλαζε γνώμη.

def-class-2
def-class-3

Ο «Γερμανός» φρόντιζε τα παιδιά σαν να ήταν δικά του αφού ο ίδιος δεν είχε παιδιά. Διατηρούσε ένα από τα παντοπωλεία της εποχής κι αφιέρωσε τη ζωή του στην ανατροφή τους. Το 1910 έχτισε κοντά στο σπίτι της οικογένειας ένα ελαιοτριβείο. Το κτήριο αυτό στο οποίο τώρα βρισκόμαστε. Αργότερα έχτισε και σπίτι το οποίο έδωσε στην ανιψιά του Ασημένη. Όταν εκείνη παντρεύτηκε, ο σύζυγός της, Νικόλαος Κ. Καρακωνσταντίνος, ανέλαβε τη λειτουργία του λιοτριδιού. Κι επειδή για συντομία τον φώναζαν «Κάρη», έμεινε γνωστό ως το «Λιοτρίδι του Κάρη».

Το ελαιοτριβείο μας γνώρισε στιγμές δόξας αφού σ΄αυτό έρχονταν κι άλεθαν τις ελιές τους άνθρωποι από όλα τα μέρη του νησιού μιας κι ήταν το μεγαλύτερο με τα πιο σύγχρονα για την εποχή μηχανήματα. Πολλοί είναι αυτοί που έχουν να θυμηθούν διάφορες ιστορίες που έζησαν εκεί ή που άκουσαν απ’τους δικούς τους. Ιστορίες μόχθου κατά τη διάρκεια των εργασιών αλλά και ξεγνοιασιάς καθώς πάντα έβρικαν χρόνο να γλεντήσουν, να τραγουδήσουν και να ξεκουραστούν. Το «Λιοτρίδι του Κάρη», ήταν το τελευταίο εν ενεργεία λιοτρίδι του νησιού το οποίο λειτουργούσε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 70’. Σήμερα ανήκει στην κόρη του Νικολάου Καρακωνσταντίνου, Άννα Μπίλλη Καρακωνσταντίνου, δηλαδή, στην υπέροχη γιαγιά μας!

def-class-4
def-class-5

Στην αρχή οι ελιές αλέθονταν πάνω σε μια μικρότερη πλάκα που είχε μια χειροκίνητη μυλόπετρα. Στη φωτογραφία βλέπετε τον προπάππου μας Ν. Καρακωνσταντίνο (Κάρη) μαζί με τις εργάτριες του λιοτριδιού που κινούν τη μυλόπετρα για να αλέσουν τις ελιές. Συχνά άλεθαν αγραμίτθια μαζί με ξερά σύκα κι έφτιαχναν με αυτό τον τρόπο ένα καταπληκτικό γλυκό. Αργότερα ο Κάρης έκανε κάποιες αλλαγές κι έτσι πήρε το λιοτρίδι τη σημερινή του μορφή. Αντικατέστησε την παλιά χειροκίνητη μυλόπετρα που βρισκόταν στο κέντρο του λιοτριδιού με μία πολύ μεγαλύτερη η οποία κατασκευάστηκε στην Κω ύστερα από ειδική παραγγελία. Την καινούρια μυλόπετρα έσερνε ένα μουλάρι, στην αρχή ο Κίτσος κι αργότερα η Κατίνα.

Κοιτάξτε πώς έδενε ο προπάππους μας την Κατίνα κι αυτή έσερνε τη μυλόπετρα που, όπως κι εσείς βλέπετε, είναι πραγματικά τεράστια! Τι ωραία χρόνια! Πόσες ιστορίες έχουμε ακούσει από τη γιαγιά μας γι’ αυτό τον χώρο. Μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας και να μεταφερθούμε με τη φαντασία μας σε εκείνη την εποχή. Μπορούμε να δούμε τα μηχανήματα να ζωντανεύουν, το άλογο να γυρίζει με κόπο τη μυλόπετρα, τους ανθρώπους να δουλεύουν με όρεξη κι όλοι μαζί να συνεργάζονται για τη δημιουργία του πολύτιμου ελαιόλαδου! Κλείνουμε τα μάτια κι έρχονται στη μύτη μας μυρωδιές, ακούμε συνομιλίες, γέλια και πειράγματα μα πάνω απ’ όλα νιώθουμε την αγάπη και τη ζεστασιά που είχε κι εξακολουθεί να έχει ο χώρος αυτός! Ελπίζουμε να τον αγαπήσετε κι εσείς όσο κι εμείς και να κρατήσετε μια γλυκιά ανάμνηση από την περιήγησή σας στο ελαιοτριβείο μας, στο «Λιοτρίδι του Κάρη».

def-class-6
def-class-7
Κείμενα - Φωτογραφίες | Ασημένη Τρ. Μπίλλη